Ο καρκίνος του παγκρέατος αποτελεί μια δύσκολα αντιμετωπίσιμη νόσο που, δυστυχώς, αυξάνεται ανησυχητικά σε όλον τον κόσμο σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΠΟΥ. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, είναι εξαιρετικά σημαντική η έγκαιρη διάγνωση, ενώ οι διαθέσιμες θεραπείες εξαρτώνται και από το σημείο που εντοπίζεται ο όγκος στο όργανο και το στάδιο της νόσου την στιγμή της διάγνωσης.

Ο χειρουργός Γρηγόρης Τσιώτος, Επίκουρος Καθηγητής Χειρουργικής  Mayo Clinic, Ιδρυτής του Ελληνικού Ινστιτούτου Παγκρέατος , Δ/ντης Α Χειρουργικης Κλινικης νοσοκομειου ''Μητερα'' μαζί με την ομάδα του επιδίδεται σταθερά τα τελευταία χρόνια στον σχεδιασμό και την εκτέλεση αυτών των απαιτητικών τεχνικά επεμβάσεων με εντυπωσιακά αποτελέσματα, τα οποία πλέον αποτελούν αντικείμενο επιστημονικών δημοσιεύσεων σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού. Ο διακεκριμένος χειρουργός μας μιλά για τις εξελίξεις στο πεδίο της παγκρεατικής χειρουργικής και αναλύει όλα τα νέα δεδομένα στο απαιτητικό αυτό πεδίο.

Kύριε Τσιώτο, τι θα μπορούσατε να μας πείτε σήμερα για την εμφάνιση της νόσου σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία;

Σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές στατιστικές αναλύσεις, καρκίνος του παγκρέατος εμφανίζεται στην Ελλάδα με συχνότητα 7.4 ανά 100000 πληθυσμό ετησίως. Αν θεωρήσουμε δηλαδή τον ελληνικό πληθυσμό αδρά 10 εκατομμύρια, τότε αναμένονται περίπου 740 νέα περιστατικά κάθε χρόνο. Παρόμοιες είναι οι συχνότητες και στις άλλες δυτικές χώρες, αλλά το ανησυχητικό είναι ότι η συχνότητα αυτή σταθερά αυξάνεται τα τελευταία χρόνια και αναμένεται ο καρκίνος του παγκρέατος να γίνει η δεύτερη αιτία θανάτου λόγω καρκίνου στον δυτικό κόσμο. Οι λόγοι γι’ αυτή την αύξηση δεν είναι γνωστοί, αν και γίνονται εκτενείς μελέτες.

Σε ό,τι αφορά την επιβίωση, ο καρκίνος του παγκρέατος συνεχίζει να έχει άσχημη πρόγνωση συγκριτικά με άλλους καρκίνους. Η συνολική πενταετής επιβίωση σύμφωνα με τις αμερικανικές στατιστικές δεν υπερβαίνει το 11%, ποσοστό σημαντικότατα μικρότερο για παράδειγμα του καρκίνου του μαστού που είναι 89%. Βέβαια, προ ολίγων ετών το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης ήταν ακόμα μικρότερο (3-5%) και η τωρινή του αύξηση κατά 175% (δηλαδή από το 3-5% στο 11%) είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρα για ένα τέτοιο καρκίνο. Αυτή η βελτίωση έχει διαπιστωθεί ότι οφείλεται στην πιο αποτελεσματική χημειοθεραπεία, στις πολύ πιο προχωρημένες χειρουργικές τεχνικές και στο ότι στις ΗΠΑ περισσότερα τέτοια περιστατικά αντιμετωπίζονται σε εξειδικευμένα παγκρεατικά κέντρα.

Ένα ειδικό χαρακτηριστικό του καρκίνου του παγκρέατος που τον κάνει να έχει τόσο δυσμενή πρόγνωση, είναι ότι μόνο το 15-20% των ασθενών έχουν όγκο που να μπορεί να αφαιρεθεί όταν γίνεται η διάγνωση. Το 30% έχει ήδη μεταστάσεις και περίπου στο 50% ο όγκος διηθεί, ή εμπλέκει τις γειτονικές στο πάγκρεας κρίσιμες μεγάλες αρτηρίες και φλέβες και γι’ αυτό θεωρείται ανεγχείρητος. Είναι ακριβώς αυτοί οι ασθενείς (περίπου οι μισοί δηλαδή) στους οποίους ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί μόνον εάν αφαιρεθεί μαζί και το εμπλεκόμενο αγγείο, που μπορούν να μετατραπούν από ανεγχείρητοι σε εγχειρήσιμοι. Αυτό ακριβώς το πολύ μεγάλο υποσύνολο είναι που με την κατάλληλη ισχυρή χημειοθεραπεία και με πολύ προχωρημένες και τεχνικά απαιτητικές εγχειρήσεις μπορούν να βελτιώσουν πολύ την πρόγνωσή τους και σχεδόν να τετραπλασιάσουν την επιβίωσή τους.

Yπάρχουν σήμερα θεραπευτικές εξελίξεις που αφήνουν μια χαραμάδα αισιοδοξίας;

Η πιο θεαματική θεραπευτική εξέλιξη έρχεται από την χειρουργική και ειδικότερα από την αφαίρεση των θεωρούμενων ως «ανεγχείρητων» όγκων λόγω διήθησης ή εμπλοκής των μεγάλων αρτηριών και φλεβών γύρω και μέσα στο πάγκρεας. Αυτή η μετατροπή μπορεί να αφορά έως και τους μισούς ασθενείς με καρκίνο παγκρέατος διότι τόσοι περίπου είναι όσοι κατά την στιγμή της διάγνωσής τους έχουν τέτοια εμπλοκή αγγείων. Η χημειοθεραπεία προ ετών έκανε ένα μεγάλο βήμα και συνεισέφερε πολύ στην βελτίωση της πρόγνωσης. Αντίθετα, η ανοσοθεραπεία, ενώ έχει δώσει τόσο καλά αποτελέσματα σε άλλους καρκίνους, όπως του μαστού, του πνεύμονα και στο μελάνωμα, στον καρκίνο του παγκρέατος φαίνεται να ωφελεί μόνο το 1.5% των ασθενών.

Η μετατροπή των ανεγχείρητων όγκων παγκρέατος σε εγχειρήσιμους αποτελεί μια σημαντική ελπίδα για τους ασθενείς, καθώς αυξάνει την επιβίωση. Υπάρχουν εξελίξεις σε αυτό το δύσκολο πεδίο;

Οι εξελίξεις αυτές άρχισαν περί το 2010 και προχωρούν συνεχώς. Αρχικά αφαιρούσαμε μικρό τμήμα της πυλαίας φλέβας σε πολύ περιορισμένο αριθμό ασθενών, αλλά προοδευτικά, με την αύξηση της εμπειρίας, προχωρήσαμε σε αφαιρέσεις μεγάλου τμήματος της πυλαίας φλέβας σε πολύ περισσότερους ασθενείς που θεωρούντο ως ανεγχείρητοι, ενώ τώρα έχουμε φθάσει και σε εκτομές και ανακατασκευές αρτηριών, όπως η ηπατική, η κοιλιακή και η άνω μεσεντέριος, σε ολοένα και περισσότερους ασθενείς. Η ομάδα μας έχει μέχρι σήμερα αφαιρέσει «ανεγχείρητους» όγκους σε πάνω από 80 ασθενείς με διηθημένη πυλαία φλέβα και σε πάνω από 25 με διηθημένη αρτηρία. Γενικότερα, η εξέλιξη της παγκρεατικής χειρουργικής είναι απολύτως συνυφασμένη με την έκταση και την ασφάλεια των αγγειακών εκτομών. Σε πρόσφατη δημοσίευσή μας σε αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό δείξαμε ότι η μετατροπή του ανεγχείρητου σε εγχειρήσιμο με αφαίρεση της εμπλεκόμενης πυλαίας φλέβας μπορεί να γίνει με ασφάλεια, χαμηλές επιπλοκές, μικρή νοσηλεία και τετραπλασιασμό της επιβίωσης.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό των εν ζωή ασθενών μετά από αυτή τη ριζική εγχείρηση ήταν ως εξής: Στα 2 έτη 49%, στα 3 έτη 33%, και στα 5 έτη 22%. Αυτά τα ποσοστά υπερβαίνουν κατά πάρα πολύ τα αντίστοιχα ποσοστά που είναι καταγεγραμμένα για τους ίδιους ασθενείς εάν ο καρκίνος αυτός παραμείνει ανεγχείρητος. Μάλιστα, αποδείξαμε ότι τα δημοσιευμένα αποτελέσματά μας υπερβαίνουν τα απαιτούμενα διεθνή ποιοτικά κριτήρια για την εγχείρηση αυτή. Επίσης, τα τελευταία 2 χρόνια δημοσιεύσαμε σε αμερικανικά περιοδικά δύο εργασίες μας για τις εκτομές εμπλεκόμενων αρτηριών που και αυτές αποτελούν τα πρώτα τέτοια περιστατικά που έγιναν στην Ελλάδα.

Ποιοι παράγοντες βοηθούν στην επιτυχή αντιμετώπιση τέτοιων απαιτητικών επεμβάσεων;

Η εμπειρία των λίγων επιλεγμένων μεγάλων παγκρεατικών κέντρων διεθνώς έχει δείξει ότι είναι πολλά τα προαπαιτούμενα. Πρωτίστως, χρειάζεται αφοσιωμένη, συγκεκριμένη χειρουργική ομάδα με αποδεδειγμένο υψηλό επίπεδο στο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Η δική μας ομάδα συμπληρώνεται από υψηλότατου επιπέδου αγγειοχειρουργό και κορυφαίο αναισθησιολόγο, αλλά επειδή και η παραμικρή λεπτομέρεια έχει κρίσιμη σημασία, σε αυτές τις ιδιαίτερες εγχειρήσεις συμμετέχει μία συγκεκριμένη, η ίδια πάντοτε, νοσηλεύτρια χειρουργείου. Η ομάδα είναι πάντοτε η ίδια και έτσι η συλλογική εμπειρία είναι πολύ πλούσια.

Προηγουμένως όμως, είναι απαραίτητος ο ογκολόγος που θα χορηγήσει σωστά την χημειοθεραπεία και ο ακτινοθεραπευτής που θα χορηγήσει το καλύτερο δυνατό σχήμα ακτινοθεραπείας, ώστε η εγχείρηση να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η συνεργασία με επεμβατικό ακτινολόγο, και ειδικούς στο πάγκρεας γαστρεντερολόγο, κυτταρολόγο και παθολογοανατόμο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Εμείς έχουμε συγκροτήσει, εδώ και αρκετά χρόνια, αυτή την ομάδα γι’ αυτό και σε όλες μας τις επιστημονικές δημοσιεύσεις συμμετέχουμε όλοι ως σύνολο στην συγγραφική ομάδα.

Συμπερασματικά

Καθώς η χειρουργική του παγκρέατος στα αναγνωρισμένα διεθνώς παγκρεατικά κέντρα έχει πλέον κατακτήσει το επίπεδο των αγγειακών εκτομών και αυξάνει σταθερά το ποσοστό των «ανεγχείρητων» όγκων που μετατρέπει σε εγχειρήσιμους, κρίσιμη βοήθεια πρέπει να αναμένεται από την βελτίωση των χημειοθεραπευτικών σχημάτων και από την ανοσοθεραπεία. Στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 12-15 κέντρα που λειτουργούν στο υψηλό αυτό επίπεδο και περίπου 5-7 στην Ευρώπη. Στη χώρα μας, η ομάδα μας είναι η μόνη που σταθερά, επαναληπτικά και με συνέπεια δημοσιεύει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά την διαρκώς αυξανόμενη εμπειρία της στις αγγειακές εκτομές και στην μετατροπή των «ανεγχείρητων» όγκων σε εγχειρήσιμους.

Info:

Ο κος Γρηγόρης Τσιώτος, από την αρχή της ειδικότητάς του στην Mayo Clinic (1990-1995), ανέπτυξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την χειρουργική του ήπατος, του παγκρέατος και του πεπτικού γενικότερα. Το 1995 ήταν 1 από τους 4 μόνο χειρουργούς σε όλη την Αμερική που έγιναν δεκτοί για να ασκήσουν αυτήν την υποειδικότητα. Στην Ελλάδα ως σήμερα είναι ο μόνος χειρουργός με αυτή την πιστοποίηση, όχι μόνο από ίδρυμα επιπέδου Mayo Clinic, αλλά και από οποιοδήποτε άλλο από τις ΗΠΑ.

Τo 2021 o κ. Γρηγόρης Τσιώτος ίδρυσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Παγκρέατος, το οποίο στοχεύει στην προαγωγή και στη διάχυση της γνώσης για τις νόσους του παγκρέατος και την σύγχρονη και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.

 

 

Στο ειδικό καλοκαιρινό φύλλο του Δρόμου που κυκλοφορεί από το Σάββατο 26 Ιουλίου Έσβησε το «λάλον ύδωρ»; Για μια Ελλάδα με νόημα • Οξύνεται το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας • Ο φυσικός πλούτος στο στόχαστρο πολυεθνικών κολοσσών • Η Τουρκία διεκδικεί σχεδόν όλο το Αιγαίο και την υπόλοιπη Κύπρο • Η μεγάλη πλειοψηφία αποκλείεται από βασικά αγαθά • Όμως όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά • Προϋπόθεση, να ενεργοποιηθεί ο λαϊκός παράγοντας, να αποκτήσει τη δική του φωνή editorial Λάλον ύδωρ; Νερό, δάση που καίγονται, θαλάσσια οικόπεδα και πάρκα (με θέα) Καλοκαίρι 2025. Καύσωνες και φωτιές. Κυρίως φωτιές, σε πανέμορφα δάση. Πριν δύο χρόνια η Δαδιά στον Έβρο· φέτος ο Φενεός στην Κορινθία. Και βέβαια, φωτιές γύρω από την Αττική και σε πολλά νησιά. Ο κόσμος παλεύει να τις σβήσει με νερό. Τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα ρίχνουν νερό τη μέρα. Το βράδυ, πυροσβέστες και κάτοικοι, με όσες ποσότητες έχουν και με τις περίφημες κλάρες, κάνουν ό,τι μπορούν. Διαβάστε όλο το editorial 2ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Η Ελλάδα που χάνεται, Η Ελλάδα που θέλουμε! 21-23 Νοεμβρίου, Αθήνα   - Από το κράτος δικαίου στο κράτος κέλυφος της Μαρίας Καραμανώφ - Τα 120 ονόματα της Επιτροπής Στήριξης - 20-21 Αυγούστου | Μυτιλήνη | Διημερίδα για τα ελληνοτουρκικά ΤΟ ΘΕΜΑ Τουρκική περικύκλωση: Αιγαίο - Κύπρος - Λιβύη   ΠΟΛΙΤΙΚΗ Πάρτο αντίστροφα! του Ρούντι Ρινάλντι ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Ιδιόμορφη πολιτική κρίση σε εξέλιξη ΔΙΕΘΝΗ Ισραήλ: Το κράτος-ζόμπι και οι πλάτες του ΙΣΤΟΡΙΑ Σωτήρης Πέτρουλας: Μια συγκλονιστική μαρτυρία, 60 χρόνια μετά τη δολοφονία του Δωρεάν Εγγραφή

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σοκ και φρίκη προκαλεί η αποκάλυψη ενός αποτρόπαιου περιστατικού κακοποίησης και βασανιστικού θανάτου ζώων στη Σέριφο, όπου 27 πρόβατα βρέθηκαν νεκρά και στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο μέσα σε κλειδωμένο εκκλησάκι, χωρίς τροφή και νερό.

Το τραγικό γεγονός έγινε γνωστό μέσα από ανάρτηση της Γερόντισσας Ανθοδόχης, η οποία περιγράφει πως άγνωστοι δράστες έκλεισαν τα ζώα σε μια μικρή αποθήκη του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας, στην περιοχή Φάρος – Μέσα Ακρωτήρι, αφαιρώντας μάλιστα τα βαρέλια που περιείχαν το νερό τους.

«Σε ένα φαινομενικά ήρεμο νησί εν έτει 2025, όπου οι φιλοζωικές οργανώσεις παλεύουν για την προστασία των ζώων, κάποιοι επιτήδειοι διέπραξαν ένα έγκλημα χωρίς προηγούμενο», αναφέρει χαρακτηριστικά η Γερόντισσα.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!

Η ανάρτηση συνοδεύεται από εικόνες που προκαλούν σοκ, δείχνοντας τα άτυχα ζώα νεκρά μέσα στον χώρο, ο οποίος φέρεται να ήταν κλειδωμένος επί ημέρες, χωρίς δυνατότητα διαφυγής ή επιβίωσης. Η κατάσταση των ζώων δείχνει βασανιστικό θάνατο από ασφυξία, δίψα και θερμοπληξία.

Ζημιές και βεβήλωση στον ναό

Εκτός από τη φρικτή κακοποίηση των ζώων, αναφέρονται εκτεταμένες ζημιές στον Ναό της Αγίας Τριάδας: σπασμένα παράθυρα και πόρτες, αλλά και βεβήλωση του κελιού της μακαριστής Γερόντισσας Ανθούσας, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη αγανάκτηση στην τοπική κοινωνία.

Η Γερόντισσα Ανθοδόχη κάνει λόγο για «αθεοφόβους» και καλεί σε πνευματική εγρήγορση, εκφράζοντας την ελπίδα να αποδοθεί δικαιοσύνη, αλλά και τη χριστιανική συγχώρεση:

«Ο Θεός να ελεήσει όσους το έκαναν».

Έρευνες ζητούν οι κάτοικοι – Παρέμβαση αναμένεται

Το περιστατικό έχει προκαλέσει οργή σε κατοίκους και φιλοζωικές οργανώσεις, που ζητούν άμεση παρέμβαση των Αρχών για τη διερεύνηση της υπόθεσης και την εξιχνίαση των δραστών.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΛΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!

Οι πολίτες ζητούν να ληφθούν μέτρα για την προστασία των ζώων, αλλά και για την ασφάλεια των ιερών χώρων, σε ένα νησί που μέχρι πρότινος θεωρούνταν πρότυπο ηρεμίας και φιλοξενίας.

*Φωτογραφίες Facebook Η μαγική Σέριφος των 4 εποχών

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΡΑΔΗΣ

Σε λίγα χρόνια από τώρα, θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αποστασιοποιηθούμε από το σήμερα. Η βρετανική κυβέρνηση θα απολογείται επειδή ενέταξε την Palestine Action στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, ενώ η βρετανική αστυνομία θα ζητά συγγνώμη για τη σύλληψη της 83χρονης ιερέα που διαδήλωσε υπέρ αυτής της μη βίαιης οργάνωσης αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Ακαδημαϊκοί θα γράφουν διθυραμβικά δοκίμια, δημοσιευμένα σε έγκριτα περιοδικά υψηλού αντίκτυπου, προωθητικά για την καριέρα τους, για τον σκληρό τους αγώνα στους σκοτεινούς αυτούς καιρούς. Ξέρετε πόσα ψηφίσματα υπέγραψαν;

Οι πολιτικοί θα επικαλούνται διάσπαρτες δηλώσεις καταδίκης, ως απόδειξη ότι υπήρξαν -αν όχι εξ αρχής, τουλάχιστον κατ’ αρχήν- αντίθετοι με τη γενοκτονία στη Γάζα. Είναι εξαιρετικά χρήσιμες τέτοιες δηλώσεις· ακόμη και -ή ειδικά- όταν έρχονται σε αντίφαση με τις πράξεις σου, αποτελούν μια θαυμάσια δικλίδα ασφαλείας για το μέλλον.

Με τα συγκλονιστικά λόγια του Αιγυπτιο-καναδού συγγραφέα Omar El Akkad, κάποια μέρα, όλοι θα λέμε πως ήμασταν πάντα αντίθετοι σε αυτό που συνέβη. Θα πλειοδοτούμε στην καταδίκη των σιωνιστικών εγκλημάτων. Ωσπου, τελικά, κάποιος θα αναρωτηθεί μεγαλόφωνα: «Και δεν θα ’πρεπε, άραγε, να δικάσουμε τον Νετανιάχου στο Αουσβιτς;».

Πράγματι, δεν θα έπρεπε; Τι καλύτερος τρόπος να αποδείξουμε την όψιμη ηθική μας αποφασιστικότητα, τη λαχτάρα μας να τονίσουμε το πραγματικό νόημα του «ποτέ ξανά»: ότι θα έπρεπε να σημαίνει «ποτέ ξανά» για όλους. Πώς τόλμησε αυτός ο γενοκτόνος, παρανοϊκός, αδίστακτος σφαγέας, αυτός και η σιωνιστική του συμμορία πώς μπόρεσαν να διαστρεβλώσουν τον συλλογικό μας όρκο, να κακοποιήσουν τη μνήμη και να τη μετατρέψουν σε όπλο για τα δικά τους σκοτεινά σχέδια;

Ελα ντε. Πώς τα κατάφεραν; Τουλάχιστον, εμείς υπήρξαμε εξ αρχής αντίθετοι. Αποδείξεις; Πολλές. Οι έντονες καταδίκες μας. Οι αυστηρές προειδοποιήσεις. Οι εκφράσεις απογοήτευσης. Ημασταν πάντα εκεί, πάντα αντίθετοι σε ό,τι συνέβαινε. Τώρα εντάξει, αν ήταν πράγματι εξ αρχής ή από κάποια στιγμή και μετά, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Κάποια στιγμή -τι κι αν πέρασε πάνω από ενάμισης χρόνος από την έναρξη της γενοκτονίας;- αρχίσαμε να μιλάμε μέχρι και δημόσια, τολμήσαμε να αρθρώσουμε ακόμα και τη λέξη «γενοκτονία». Μέχρι και άρθρα που αναρωτιόνταν εάν θα έπρεπε να δικάσουμε τον Νετανιάχου στο Αουσβιτς εμφανίστηκαν. Εντάξει, πέρασε κάποιος χρόνος, κατακάθισε ο κουρνιαχτός, έφτασαν σε εξαψήφιο αριθμό οι δολοφονημένοι· αλλά ορίστε. Το καταφέραμε.

Και πλέον θα προσπαθήσουμε να τρυπώσουμε στα βιβλία της Ιστορίας ως οι Δίκαιοι, ακριβώς όπως τα «εκατομμύρια» των Γερμανών που «πολέμησαν» τον Χίτλερ: σχεδόν το 30% των σημερινών Γερμανών πιστεύει ότι είχε συγγενή στην αντίσταση, η οποία όμως στην πραγματικότητα αριθμούσε ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού του ποσοστού. Οπως και αρκετά εκατομμύρια Ελλήνων πρέπει να βρέθηκαν πίσω από τις πύλες του Πολυτεχνείου... Γιατί όταν υπάρχει πια αρκετή απόσταση, είτε αυτή είναι χρονική είτε γεωγραφική, όλοι μπορούμε να ξεθάψουμε τον εσωτερικό μας, αταλάντευτο αντιφασίστα, τον αντισιωνιστή εαυτό μας, την αδιαπραγμάτευτη στήριξή μας σε έναν αγώνα που πια είναι αρκετά μακρινός, ώστε να μη ρισκάρει τη φήμη μας, να μην απειλεί την καριέρα μας, να μη μας θέτει σε κανέναν απολύτως κίνδυνο.

Παλαιότερα, μια τέτοια απόσταση μπορούσε να προκύψει απλώς και μόνο με το πέρασμα του χρόνου - αυτός δεν είναι ο καλύτερος γιατρός; Σήμερα όμως, υπάρχει ένα κάπως σοβαρό πρόβλημα στην περίπτωση αυτής της γενοκτονίας. Και αυτό είναι ότι μεταδίδεται ζωντανά. Τα πάντα είναι διαθέσιμα, σε εμάς και στις μελλοντικές γενιές: κάθε ψέμα για αποκεφαλισμένα βρέφη· κάθε αναπαραγωγή γενοκτονικών ειδήσεων με ρήματα παθητικά, για Παλαιστινίους που «πέθαναν», έτσι από μόνοι τους. Κάθε νέα «είδηση» για τούνελ κάτω από βομβαρδισμένα νοσοκομεία, λες και, αν υπήρχαν, θα έκανε το έγκλημα λιγότερο ειδεχθές.

Το πρόβλημα είναι πως τούτη η γενοκτονία μεταδόθηκε και μεταδίδεται ακόμα ζωντανά. Κι αυτό δεν επέτρεψε τη διασφάλιση μιας άλλοτε τόσο βολικής απόστασης· ποτέ, ούτε για μια στιγμή από τις 7 Οκτωβρίου και μετά, δεν μπορέσαμε να ισχυριστούμε ότι δεν γνωρίζαμε. Οτι αμφισβητήσαμε όσα πράγματι συνέβαιναν; Και βέβαια. Οτι σε τελική ανάλυση, δεν νοιαστήκαμε και τόσο; Ναι, φυσικά. Αλλά ότι δεν γνωρίζαμε, όχι. Κάποιοι Γερμανοί υπό το ναζιστικό καθεστώς θα μπορούσαν, ίσως, να επικαλεστούν κάτι τέτοιο· για εμάς, όμως, είναι αδύνατον. Και γι’ αυτό, είναι το ίδιο αδύνατον να απαλλάξουμε εαυτούς από την ευθύνη, ακόμα και εάν το προσπαθήσουμε με διάφορους τρόπους - όπως, για παράδειγμα, με το να ρίξουμε το φταίξιμο στον Νετανιάχου και στη γενοκτόνο συμμορία του.

Οπότε, όχι, δεν θα έπρεπε να δικάσουμε τον Νετανιάχου στο Αουσβιτς. Ενα τέτοιο δικαστήριο θα ήταν αναμφισβήτητα καθαρτήριο για όλους μας - αλλά αυτή η κάθαρση δεν μας αξίζει, δεν μας αναλογεί.

Στη Γάζα, η Δύση χρεοκόπησε ηθικά. Στηριγμένο στη βαρβαρότητα της αποικιοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων, το οικοδόμημά της ήταν εξ αρχής ηθικά σάπιο - απλώς ώς τώρα, κατάφερνε να το καμουφλάρει, να προσποιείται ότι όχι απλά διασώζει την «ηθική» της, αλλά ότι την εξάγει μάλιστα, πως την εμφυσά στους «βαρβάρους». Χάσκουμε αποσβολωμένοι από την κατάρρευση και τη χρεώνουμε σε «γενοκτόνους εγκληματίες», σε «αιμοσταγείς δικτάτορες», σε «απρόβλεπτους προέδρους». Παλαιότερα ήταν ο Σαντάμ, πιο πρόσφατα ο Πούτιν, αλλά σήμερα είναι ο Νετανιάχου ή ο Τραμπ. Οι εξωτερικοί «βάρβαροι» έγιναν δικοί μας, εσωτερικοί. Μια απλή, αλλά γι’ αυτό και τόσο αποτελεσματική ανάγνωση της ηθικής κατάρρευσης της Δύσης σαν ένα ατύχημα που το προκάλεσαν δυο-τρεις ακραίοι πολιτικοί.

Θα βόλευε πολύ να δικάσουμε τον Νετανιάχου στο Αουσβιτς. Θα προσπερνούσαμε έτσι το γεγονός ότι το 47% των Ισραηλινών Εβραίων υποστηρίζει τη θανάτωση «όλων των ανθρώπων στη Γάζα». Δηλαδή, κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού στον θύλακα.

Η δυτική ηθική ανωτερότητα χτίστηκε πάνω σε σαθρό έδαφος και πίσω από το παραπέτασμα φιλτραρισμένων ειδήσεων. Τώρα όμως, όλα είναι στο φως. Αρα, όχι, όσο δελεαστικό κι αν ακούγεται, δεν πρέπει να δικάσουμε τον Νετανιάχου στο Αουσβιτς. Πρέπει να διαλέξουμε τον δύσκολο δρόμο: να μείνουμε, ένας προς μία, μόνες και μόνοι με τη συνείδησή μας. Να αντικρίσουμε κατάματα την επώδυνη αλήθεια πως κάθε βόμβα που έπεφτε στη Γάζα εξαφάνιζε Παλαιστινίους εκεί - αλλά εξαφάνιζε και κάτι από την ίδια μας την ανθρωπιά εδώ. Οτι οι δηλώσεις, οι διαψεύσεις, οι αυστηρές καταδίκες δεν ήταν παρά κομφετί στο πάρτι των σιωνιστών - πληρωμένο με τα δικά μας χρήματα. Οτι ακόμα κι όταν αποφασίσαμε να μιλήσουμε ή να δράσουμε, κάναμε και είπαμε πολύ λίγα, όταν ήταν πια αργά.

*Αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο St Andrews, Σκοτία

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, που δοκιμάζεται από τους αδιάκοπους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και τον υποσιτισμό, οργανώνεται και στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης την Τρίτη 29 Ιουλίου, με αφορμή την επικείμενη έλευση του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου Iris Crown στην περιοχή.

“Οι ακτές μας δεν είναι βουβές μπροστά στη γενοκτονία” τόνίζει σε ανακοίνωσή της η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, καλώντας στην κινητοποίηση.

“Το μήνυμα που στάλθηκε από τη Σύρο, και ετοιμάζεται να σταλεί από τη Ρόδο, πρέπει να φτάσει και εδώ”, επισημαίνουν οι διοργανωτές.

“Η εμπειρία της Σύρου είναι για εμάς πολύτιμη και εμπνευστική. Αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες των νησιών μπορούν να πάρουν θέση, να αντιδράσουν ειρηνικά, αλλά αποφασιστικά, απέναντι στο έγκλημα της γενοκτονίας που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Η δράση τους άνοιξε τον δρόμο – δημιούργησε ένα μομέντουμ και ένα ντόμινο αντίστασης που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε” προσθέτουν.

 

 

“Δεν δεχόμαστε να συνεχίζεται αυτή η κανονικότητα, να κάνουν κάποιοι διακοπές σαν να μη συμβαίνει τίποτα, την ώρα που παιδιά, οικογένειες και ολόκληρες κοινότητες εξοντώνονται συστηματικά. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κάνουμε πως δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν ξέρουμε. Δεν καταδιώκουμε κανέναν. Δεν στοχοποιούμε ανθρώπους.

Αντιθέτως, υψώνουμε το όριο της ηθικής μας και λέμε ένα ηχηρό ΟΧΙ εδώ. Ο τουρισμός δεν μπορεί να προσφέρει ηθική ασυλία. Κανείς δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως θύμα, όταν απολαμβάνει προνόμια και ελευθερία κινήσεων, την ώρα που χιλιάδες στερούνται τα βασικά για την επιβίωσή τους” ξεκαθαρίζουν.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της “Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό”:

“Την Τρίτη 29 Ιουλίου, το ισραηλινό κρουαζιερόπλοιο Iris Crown αναμένεται να καταπλεύσει στον Αγιο Νικόλαο. Την προηγούμενη ημέρα το ίδιο πλοίο αναμένεται να δέσει στην Ρόδο. Εκεί, η τοπική κοινωνία έχει ήδη απευθύνει κάλεσμα σε ειρηνική κινητοποίηση, με στόχο να ακουστεί ο παλμός της πόλης και η ηθική αντίσταση απέναντι στην κανονικοποίηση της γενοκτονίας. Το μήνυμα που στάλθηκε από τη Σύρο, και ετοιμάζεται να σταλεί από τη Ρόδο, πρέπει να φτάσει και εδώ.

Κι εδώ πρέπει να ακουστεί ο αντίλαλος: οι ακτές μας δεν είναι βουβές μπροστά στη γενοκτονία

Η εμπειρία της Σύρου είναι για εμάς πολύτιμη και εμπνευστική.

Αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες των νησιών μπορούν να πάρουν θέση, να αντιδράσουν ειρηνικά, αλλά αποφασιστικά, απέναντι στο έγκλημα της γενοκτονίας που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Η δράση τους άνοιξε τον δρόμο – δημιούργησε ένα μομέντουμ και ένα ντόμινο αντίστασης που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.

Στον Άγιο Νικόλαο έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δύο ειρηνικές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό.

Καλούμε λοιπόν σε ΤΡΙΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ με τα ίδια χαρακτηριστικά:

ΕΙΡΗΝΙΚΗ – ΜΑΖΙΚΗ – ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ – ΗΧΗΡΗ

Συγκεντρωνόμαστε στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου την Τρίτη 29 Ιουλίου στις 11:30 π.μ.

Κατεβαίνουμε με κατσαρόλες, κουτάλες, καπάκια, μπεντίρ, τύμπανα – με οτιδήποτε κάνει θόρυβο.

Ο θόρυβος μας είναι ο ήχος της αφύπνισης. Είναι ο κρότος της γενοκτονίας που κάποιοι θέλουν να κάνουν πως δεν ακούν. Είναι η κραυγή του λαού της Παλαιστίνης που δεν μπορεί άλλο να φιμώνεται.

Δεν δεχόμαστε να συνεχίζεται αυτή η κανονικότητα, να κάνουν κάποιοι διακοπές σαν να μη συμβαίνει τίποτα, την ώρα που παιδιά, οικογένειες και ολόκληρες κοινότητες εξοντώνονται συστηματικά.

Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κάνουμε πως δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν ξέρουμε.

Δεν καταδιώκουμε κανέναν.

Δεν στοχοποιούμε ανθρώπους.

Αντιθέτως, υψώνουμε το όριο της ηθικής μας και λέμε ένα ηχηρό ΟΧΙ εδώ.

Ο τουρισμός δεν μπορεί να προσφέρει ηθική ασυλία

Κανείς δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως θύμα, όταν απολαμβάνει προνόμια και ελευθερία κινήσεων, την ώρα που χιλιάδες στερούνται τα βασικά για την επιβίωσή τους

Τα θύματα είναι στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στην Παλαιστίνη ολόκληρη.

Είμαστε εδώ, είμαστε πολλοί/ες/α και ενώνουμε την φωνή μας με αυτή της Σύρου, της Ρόδου, και όλων των τόπων που σηκώνουν ανάστημα.

Το κράτος μπορεί να συναινεί – σιωπηρά ή ενεργά – στο έγκλημα.

Αλλά εμείς ο λαός, όχι, γιατί έχουμε φωνή. Έχουμε δύναμη.

Καλούμε όλους τους συλλόγους, σωματεία, πρωτοβουλίες, φορείς του τόπου να πάρουν θέση και να κάνουν ανάλογα καλέσματα.

 

Αυτό που ξεκίνησε στη Σύρο, ας γίνει κύμα που θα φτάσει παντού.

ΤΡΙΤΗ 29 ΙΟΥΛΙΟΥ – 11:30 Π.Μ. – ΛΙΜΑΝΙ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΕΙΡΗΝΙΚΑ – ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ – ΗΧΗΡΑ – ΜΑΖΙΚΑ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ”

11ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΔΡΟΥ

26 Ιουλίου-23 Αυγούστου 2025

Ανοιχτό Θέατρο Χώρας Άνδρου

Η προπώληση ξεκίνησε!

Το Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου εισέρχεται στη δεύτερη δεκαετία του και συνεχίζει με τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια δημιουργική πνοή για 11η συνεχή χρονιά.

Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, στο 11^ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου παρουσιάζονται ορισμένες από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του καλοκαιριού.

Η μεγάλη πολιτιστική γιορτή της Άνδρου, που πραγματοποιείται στο μοναδικής αισθητικής Ανοιχτό Θέατρο της Χώρας, ξεκινά το Σάββατο 26 Ιουλίου με τη συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και ολοκληρώνεται το Σάββατο 23 Αυγούστου με τη συναυλία της Ιουλίας Καραπατάκη.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις επιδαύριες παραγωγές Ανδρομάχη και Ηλέκτρα, τη μοναδική εκτός Αθηνών καλοκαιρινή συναυλία του Γιώργου Χατζηνάσιου, την παράσταση Vanya με τον Γιώργο Καραμίχο (σε αποκλειστική εμφάνιση στην Άνδρο μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης), καθώς και τη συναυλία του διεθνώς αναγνωρισμένου συνθέτη Περικλή Κανάρη. Ο Φοίβος Δεληβοριάς παρουσιάζει δύο διαφορετικές συναυλίες: μία με αγαπημένα τραγούδια από την πορεία του και μία ειδικά αφιερωμένη στο παιδικό κοινό. Οι μικροί θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν και τη θεατρική μεταφορά του κλασικού βιβλίου της Άλκης Ζέη Το καπλάνι της βιτρίνας.

Ο Παντελής Βούλγαρης επιμελείται, επίσης, ένα διήμερο αφιέρωμα στον σπουδαίο Ολλανδό ντοκιμαντερίστα Joris Ivens, σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου, που θα παρουσιαστεί στο Σινέ Αυλή.

Παρούσες στο φεστιβάλ και οι τοπικές πολιτιστικές δυνάμεις: η Καΐρειος Βιβλιοθήκη με εκδήλωση αφιερωμένη στον Δημήτριο Ι. Πολέμη και ο Μουσικός Σύλλογος Άνδρου (ΜΟΥ.Σ.Α.), με συναυλία αφιερωμένη στον Θάνο Μικρούτσικο.

Το Φεστιβάλ διοργανώνεται από την ΑΜΚΕ «Φίλοι Φεστιβάλ Άνδρου», με τη στήριξη του Δήμου Άνδρου, καθώς και τη συμβολή χορηγών, Ανδριωτών και μη, εθελοντών και εργαζομένων.

Το 11ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου έρχεται για να γεμίσει με φως τις καλοκαιρινές νύχτες του νησιού, προσφέροντας υψηλής ποιότητας πολιτιστική εμπειρία στους κατοίκους και τους επισκέπτες.

Σημείωμα του Παντελή Βούλγαρη

Η Άνδρος συνεχίζει να φωτίζει τις νύχτες μας.

Έντεκα καλοκαίρια. Έντεκα χρόνια στο Ανοιχτό Θέατρο της Χώρας, στο ίδιο φως, με την ίδια συγκίνηση. Κάθε φορά σαν την πρώτη αλλά με μεγαλύτερη ωριμότητα.

Η Άνδρος έχει έναν τρόπο να σε κρατά κοντά. Να σε κάνει να νιώθεις ντόπιος κι ας είσαι περαστικός. Εδώ, ανάμεσα στους βράχους και τις ρεματιές, στις αυλές και στις ξερολιθιές, η ζωή συναντά την τέχνη. 

Το Φεστιβάλ Άνδρου έγινε αφορμή να κοιταχτούμε πιο βαθιά. Έγινε τόπος συνάντησης - με τους άλλους, με τις ιδέες, με τον καιρό και τον καιρό μας. 

Ευγνωμοσύνη. Για όσους πίστεψαν, δούλεψαν, συμμετείχαν, μοιράστηκαν. Για ό,τι ζήσαμε και για ό,τι έρχεται. Και πάνω απ’ όλα, για την ίδια την Άνδρο, που κάθε χρόνο μας περιμένει, όπως ένας παλιός φίλος, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Καλή αντάμωση, λοιπόν. Στο θέατρο, στο φως, στο βραδινό στέκι του Αυγούστου.

Πρόγραμμα 11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Άνδρου

Σάββατο 26 Ιουλίου

Συναυλία: Ευανθία Ρεμπούτσικα

 

Τετάρτη 30 Ιουλίου

Θέατρο: «Vanya» του Simon Stephens

Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος  Ραπτοτάσιος

 

Σάββατο 2 Αυγούστου

Συναυλία: Περικλής Κάναρης - «Ναυτωδία»

 

Τρίτη 5 Αυγούστου

Ομιλία: Εκδήλωση Καϊρείου Βιβλιοθήκης για τον Δημήτριο Ι. Πολέμη

Ομιλητής: Γιώργος  Κεχαγιόγλου

 

Πέμπτη 7 Αυγούστου

Συναυλία: Αφιέρωμα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του ΜΟΥ.Σ.Α στον Θάνο Μικρούτσικος, με τους Κώστα Θωμαΐδη και Πολυξένη Καράκογλου

 

Σάββατο  9 Αυγούστου

Συναυλία: Φοίβος Δεληβοριάς - «Χάρτης»

 

Κυριακή 10 Αυγούστου

Συναυλία για παιδιά: Φοίβος Δεληβοριάς - «Πες µου τ’ όνοµά σου»

 

Δευτέρα 11 Αυγούστου

Θέατρο: «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη

Σκηνοθεσία: Μαρία Πρωτόπαππα

 

Τετάρτη 13  Αυγούστου

Συναυλία: Γιώργος Χατζηνάσιος - «Μουσική Αίσθηση»

 

Κυριακή 17  Αυγούστου

Θέατρο για παιδιά: «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκη Ζέη

Σκηνοθεσία: Δήμητρα Λαρεντζάκη

 

Δευτέρα 18 Αυγούστου

Κινηματογράφος: Αφιέρωμα στον Ολλανδό σκηνοθέτη Joris Ivens

Προβολή ταινιών μικρού μήκους «Borinage» & «Ισπανική γη»

Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου-Σινέ Αυλή

 

Τρίτη 19 Αυγούστου

Κινηματογράφος: Αφιέρωμα στον Ολλανδό σκηνοθέτη Joris Ivens

Προβολή ταινίας «Ιστορία του ανέμου»

Κινηματογραφική Λέσχη Άνδρου-Σινέ Αυλή

 

Πέμπτη 21 Αυγούστου

Θέατρο: «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου

 

Σάββατο 23 Αυγούστου

Συναυλία: Ιουλία Καραπατάκη

 

 

 INFO
11^ο Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου

26 Ιουλίου-23 Αυγούστου 2025 στο Ανοιχτό Θέατρο Χώρας Άνδρου (εκτός από τις κινηματογραφικές προβολές που θα γίνουν στο Σινέ Αυλή της Κινηματογραφικής Λέσχης Άνδρου)

 

Ώρα έναρξης: 21.00, εκτός από τις εκδηλώσεις για παιδιά δλδ. τη συναυλία του Φοίβου Δεληβοριά «Πες µου τ’ όνοµά σου» και την παράσταση «Το καπλάνι της βιτρίνας» που θα ξεκινήσουν στις 20.30.

 

Η ηλεκτρονική προπώληση ξεκίνησε στο  https://www.ticketservices.gr/event/andros-festival/?lang=el

Από τις 23 Ιουλίου εισιτήρια θα πωλούνται και από το ταμείο του θεάτρου

Πληροφορίες www.festivalandros.gr

 

Με τη στήριξη του Δήμου Άνδρου

 

 

 

To 11o Διεθνές Φεστιβάλ Άνδρου πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού

Οι εχθροπραξίες στα σύνορα της Καμπότζης και της Ταϊλάνδης στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 33 ανθρώπους σε αμφότερες τις πλευρές των συνόρων, σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους, σημερινούς επίσημους απολογισμούς των θυμάτων, ενώ η Πνομ Πεν απαίτησε από την Μπανγκόκ «άμεση κατάπαυση του πυρός».

Η διένεξη για την κυριαρχία σε παραμεθόριες περιοχές, που διαρκεί δεκαετίες, εκτραχύνθηκε την Πέμπτη σε μάχες με την εμπλοκή μαχητικών αεροσκαφών, αρμάτων μάχης, στοιχείων του πυροβολικού και χερσαίων δυνάμεων –στο χειρότερο επίπεδο βίας των τελευταίων δεκαετιών, χειρότερο κι από αυτό του 2011– εξωθώντας το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να συνεδριάσει εκτάκτως κεκλεισμένων των θυρών χθες.

Σήμερα το υπουργείο Άμυνας της Καμπότζης ανακοίνωσε πως 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι 71 τραυματίστηκαν στην καμποτζιανή πλευρά.

Ο ταϊλανδικός στρατός ανέφερε από την πλευρά του ότι σκοτώθηκαν πέντε στρατιωτικοί χθες Παρασκευή, αυξάνοντας τον επίσημο απολογισμό των θυμάτων στους 20 νεκρούς στην πλευρά της Ταϊλάνδης — 14 πολίτες και έξι στρατιωτικούς.

Πλέον ο απολογισμός των θυμάτων ξεπέρασε αυτόν της προηγούμενης σειράς συγκρούσεων των δυο κρατών, από το 2008 ως το 2011 (28 νεκροί).

Οι δυο πλευρές έκαναν λόγο για νέες εχθροπραξίες περί τις 05:00 (τοπική ώρα· 01:00 ώρα Ελλάδας). Η Πνομ Πεν κατηγόρησε τις ταϊλανδικές ένοπλες δυνάμεις ότι έπληξαν με «πέντε οβίδες βαρέος πυροβολικού» τοποθεσίες στην παραμεθόρια επαρχία Πορσάτ.

Οι συγκρούσεις ανάγκασαν να φύγουν από τα σπίτια τους σε περιοχές κοντά στα σύνορα πάνω από 138.000 ανθρώπους στην Ταϊλάνδη και άλλους 35.000 και πλέον στην Καμπότζη.

Μετά τη συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο πρεσβευτής της Καμπότζης στον οργανισμό Τσι Κεβ είπε πως η χώρα του θέλει κατάπαυση του πυρός.

«Η Καμπότζη απαίτησε άμεση κατάπαυση του πυρός άνευ όρων και καλέσαμε επίσης να υπάρξει ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης», είπε στον Τύπο.

Πριν από τη συνεδρίαση του ΣΑ, η Ταϊλάνδη δεν απέκλεισε να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις, με πιθανή μεσολαβήτρια τη Μαλαισία.

Η Μαλαισία ασκεί το τρέχον διάστημα την εναλλασσόμενη προεδρία του Συνδέσμου Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), του οποίου είναι μέλη οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές.

«Είμαστε έτοιμοι, αν η Καμπότζη θέλει να επιλυθεί το ζήτημα αυτό μέσω της διπλωματικής οδού, με διμερή τρόπο, ή ακόμη και με τη μεσολάβηση της Μαλαισίας, είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε. Όμως μέχρι τώρα δεν έχουμε λάβει καμιά απάντηση», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ταϊλάνδης Νικορντζέ Μπαλανκουρά.

Νωρίτερα, ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης Πλούμθαμ Γουετσαγιατσάι προειδοποίησε πως η κλιμάκωση των συγκρούσεων μπορεί να μετατραπεί σε «πόλεμο».

Οι δυο πλευρές κατηγορούν η μια την άλλη πως άνοιξε πυρ πρώτη. Η Ταϊλάνδη καταγγέλλει πως η Καμπότζη πως έβαλε στο στόχαστρο πολιτικές υποδομές, συμπεριλαμβανομένων νοσοκομείου και πρατηρίου καυσίμων. Η Καμπότζη από την άλλη πλευρά καταγγέλλει πως η Ταϊλάνδη έκανε χρήση πυρομαχικών διασποράς.

«Πώς μπορούν (σ.σ. οι Ταϊλανδοί) να κατηγορούν εμάς, μικρή χώρα με στρατό που έχει υποτριπλάσιο μέγεθος (από τον δικό τους), που δεν έχει αεροπορία», ότι «επιτεθήκαμε στον μεγάλο γείτονα», διερωτήθηκε ο πρεσβευτής της Καμπότζης στα Ηνωμένα Έθνη.

Σύμφωνα με τον Τσι Κεβ, το Συμβούλιο Ασφαλείας «κάλεσε τα δυο μέρη σε αυτοσυγκράτηση –στη μέγιστη αυτοσυγκράτηση– και να βρουν διπλωματική λύση. Αυτό ζητάμε κι εμείς».

Οι μάχες αυτές ανάμεσα στα δυο βασίλεια αποτελούν σοβαρή κλιμάκωση της διένεξής τους εδώ και δεκαετίες για τα σύνορά τους –μήκους 800 χιλιομέτρων και πλέον–, που είχαν χαραχτεί κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής της πάλαι ποτέ Ινδοκίνας.

Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου (ΔΔ) της Χάγης το 2013 στη θεωρία επέλυσε το πρόβλημα, αλλά η διευθέτηση αυτή τελικά δεν διήρκεσε παρά μια δωδεκαετία. Η τρέχουσα κρίση άρχισε τον Μάιο, με έναυσμα τον θάνατο χμερ στρατιώτη σε ανταλλαγή πυρών νύχτα τον Μάιο σε διεκδικούμενη περιοχή γνωστή με την ονομασία «Σμαραγδένιο Τρίγωνο».

Σημείωμα της ομάδας The Young Quill για τη νέα θεατρική σεζόν στο θέατρο Μπέλλος

 

«Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη μας είσοδο στο ανανεωμένο Θέατρο Μπέλλος, εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αξία ενός συλλογικού θεάτρου. Όχι πια μόνο ως πράξη αντίστασης ή ελπίδας, αλλά και ως πράξη αναγνώρισης: του άλλου, του εαυτού, του σύνθετου, του αμφίσημου.

Φέτος, επιλέγουμε να κινηθούμε γύρω από έννοιες που μοιάζουν συνώνυμες με την ανθρώπινη ύπαρξη: σεξ, βία, εξουσία, πίστη, αγάπη. Λέξεις φθαρμένες από την υπερχρήση, που όμως συνεχίζουν να μας κλυδωνίζουν.

Η νέα παραγωγή της ομάδας The Young Quill, «Απόψε κανείς δεν πεθαίνει», είναι το καλλιτεχνικό μας στοίχημα: μια σύνθεση που δεν επιδιώκει να εξηγήσει, αλλά να ενεργοποιήσει. Παράλληλα, με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνουμε ότι συνεχίζονται δύο από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της περσινής σεζόν του θεάτρου Μπέλλος, «Ο ήλιος με δόντια» βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.

Αντίστοιχα και με τον περσινό καλλιτεχνικό προγραμματισμό μας, μειώνουμε τον αριθμό των ετήσιων παραγωγών που παρουσιάζονται στο θέατρο με σκοπό να παρατείνουμε τη χρονική διάρκεια παρουσίασης τους. Το θέατρο που ονειρευόμαστε δεν προϋποθέτει βεβαιότητες, αλλά διαθεσιμότητα.

Αδημονούμε να σας δούμε από κοντά!»

Καλή θεατρική χρονιά,

 

Η ομάδα The Young Quill

 

_________________________

 

«Απόψε κανείς δεν πεθαίνει»

Σεξ–Βία–Εξουσία–Πίστη–Αγάπη

Κείμενο - δραματουργία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος & Βίβιαν Στεργίου

Σύλληψη ιδέας - σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

 

Από 7 Νοεμβρίου 2025 έως 18 Ιανουαρίου 2026

Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο, στις 20:30 | Κυριακή, στις 18:00

 

 

Τρία θεμελιώδη ερωτήματα και πέντε θεματικές–κλειδιά συνθέτουν το δραματουργικό πλαίσιο της νέας παραγωγής της ομάδας The Young Quill, στο Θέατρο Μπέλλος. Τι είναι αυτό που τελικά μας κινεί; Τι μας καθορίζει; Τι κάνει τον κόσμο να συνεχίζει να γυρίζει; Σεξ-Βία-Εξουσία-Πίστη-Αγάπη.

 

Μέσα από τις έννοιες του σεξ, της βίας, της εξουσίας, της πίστης και της αγάπης, η παράσταση «Απόψε κανείς δεν πεθαίνει» ξετυλίγει ένα πολυφωνικό μωσαϊκό σύγχρονων ιστοριών. Δύο συγγραφείς, μια σκηνοθέτις και έξι ηθοποιοί επιδίδονται σε μια μακρά διαδικασία έρευνας και συλλογικής δημιουργίας μέσα από αυτοσχεδιασμούς και βιωματικό υλικό. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωντανή, άμεση δραματουργία, που πατά πάνω στο σήμερα και συνομιλεί με τον θεατή σε προσωπικό επίπεδο.

Οι ιστορίες που παρουσιάζονται είναι καθρέφτες της καθημερινότητας μας. Πράγματα που έχουμε ακούσει, ζήσει, ελπίσει η σιωπηλά φοβηθεί. Μικρές και μεγάλες συμπτώσεις υφαίνουν το νήμα που συνδέει τις επιμέρους θεματικές δημιουργώντας μια πολύπτυχη παράσταση με χαρακτήρες που παλεύουν να ακουστούν να αγαπηθούν να αντέξουν και να πιστέψουν επιτέλους σε κάτι.

 

«Τι είναι αυτό που τελικά μας καθορίζει σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο;» είναι το ερώτημα που επανέρχεται ξανά και ξανά, υπονομεύοντας ρομαντικές ιδέες για την ελευθερία του ατόμου και φωτίζοντας τις αθέατες δυνάμεις των οικογενειακών, κοινωνικών και πολιτικών πλεγμάτων μέσα στα οποία υπάρχουμε.

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη ιδέας–Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Κείμενο–Δραματουργία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος, Βίβιαν Στεργίου

Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης

Κίνηση: Χρυσηίς Λιατζιβίρη

Φώτα: Αλέκος Αναστασίου

Σχεδιασμός video/χαρτογράφηση προβολής: Πέτρος Πρίντεζης, Βασίλης Μανιάτης

Συνεργάτης αρχιτέκτονας: Ίρις Σκολίδη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Χαριτοπούλου

 

Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη

 

Συνεργάτες στη δραματουργία (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Νίκος Γιαλελής, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Αικατερίνη Παπαγεωργίου, Ελίζα Σκολίδη

 

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

 

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

«Απόψε κανείς δεν πεθαίνει» Σεξ–Βία–Εξουσία–Πίστη–Αγάπη | More.com

 

 

_________________________

 

ΓΙΑ 2Η ΧΡΟΝΙΑ

 

Ήλιος με δόντια

μια παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του

Γιάννη Μακριδάκη

 

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης

 

Από 18 Οκτωβρίου έως 10 Νοεμβρίου 2025

 

Σάββατο, στις 18:00 | Κυριακή & Δευτέρα, στις 21:00

 

  

«Γυρνοκοπούσα σαν την άδικη κατάρα δεξιά κι αριστερά κι απ᾿ όπου περνούσα, τα κορίτσια που ήτανε συναγμένα γύρω από τα παιχνίδια τους βουβαίνονταν και µε κοιτούσανε µε µισό µάτι και τ᾽ αγόρια τρέχανε να φύγουνε. δε µου μιλούσε κανένα, διότι φοβούνταν τις µανάδες τους,  που λέγανε ότι αποτελούσα τη δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου. Μετά τις παστρικές λογαριάζανε εµένα, γυναικωτό µε ανεβάζανε, ανώμαλο µε κατεβάζανε. σταυροκοπιόντουσαν στα παράθυρα και κλείνανε µε ορµή τα πατζούρια. μαζεύανε αλαφιασμένες και τα κουτσούβελά τους από το κατώφλι να µη µε δούνε κι εγώ δεν ήξερα από τέτοια τότε και απορούσα.»

«Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…»
λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου.

Σήμερα, ο Κωνσταντής θα κατορθώσει να βάλει τη ζωή του σε σειρά, φτάνοντας σ’ αυτή τη μαύρη μέρα που αλλάξανε όλα κι έχασε τον μόνο άνθρωπο που τον αποδέχτηκε, όπως είναι. Σήμερα, μέσα απ’ τις μνήμες του Κωνσταντή θα αναβιώσουν μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σήμερα, θα ακουστεί για πρώτη φορά, η φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους».

Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον περιθωριοποίησε.

Η παράσταση «Ήλιος με δόντια», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη, θα αξιοποιήσει τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο Θανάσης Ζερίτης ανέβασε το μονόλογο σε μια καλά σκηνοθετημένη παράσταση, αναδεικνύοντας την ευαισθησία με την οποία ο Μακριδάκης προσεγγίζει την ελληνική πραγματικότητα και ποντάροντας σε μια ελκυστική πολυφωνία. Η παράσταση λειτουργεί ως καθρέφτης που μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας, την κοινωνία στην οποία ζούμε, τις προκαταλήψεις μας και τις αδυναμίες μας μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου που διεκδίκησε το δικαίωμα να υπάρχει όπως είναι. Λειτούργησε η ιδέα του να μοιράσει τον κεντρικό ρόλο στον Παναγιώτη Εξαρχέα και τον Γιάννη Λεάκο, δύο πολύ άξιους ηθοποιούς που παίζουν με πάθος και καλό συντονισμό. Μαρία Κρύου, Αθηνόραμα

Ο Θανάσης Ζερίτης βασιζόμενος πάνω στη στιβαρή θεατρική διασκευή της Νεφέλης Μαϊστράλη επιχειρεί μια τολμηρή και βαθιά ερμηνευτική προσέγγιση μέσω μιας σκηνοθεσίας που αναδεικνύει τη δύναμη της ψυχολογικής ανάλυσης των χαρακτήρων, την πολυπλοκότητα του κειμένου και το ιστορικό του υπόβαθρο. Γεωργία Οικονόμου, news 247

Η Νεφέλη Μαϊστράλη και ο Θανάσης Ζερίτης επιλέγουν να τιμήσουν το κείμενο, χωρίς υπερβολικές σκηνοθετικές παρεμβάσεις που θα έθεταν σε δεύτερη μοίρα τη λιτή, ‘χειμαρρώδη’ αφήγηση. Ο ήρωας, ο Κωνσταντής, παρουσιάζεται ως οικείος και αληθινός: ένα πρόσωπο περιθωριοποιημένο λόγω της θηλυπρέπειάς του, που υποφέρει και βιώνει αποκλεισμούς—χαρακτηριστικά που ανακαλούν τον σύγχρονο Ζακ Κωστόπουλο. monopoli

Ο Μακριδάκης με ευρηματικό τρόπο, μέσα σε ένα μυθιστόρημα ποταμό, μας καλεί να προβληματιστούμε και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. culture now

Είναι οι καταπληκτικοί ηθοποιοί που σηκώνουν στις πλάτες τους την ευθύνη να πουν δύσκολες αλήθειες, να κρύψουν ή να φανερώσουν συναισθήματα, να μας συστήσουν τον Κωνσταντή, το βασικό χαρακτήρα του έργου, αλλά και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ο Παναγιώτης Εξαρχέας και ο Γιάννης Λεάκος, μόνιμα συνδεδεμένοι μεταξύ τους με μια μαγική, αόρατη κλωστή, με συγχρονισμένο παλμό και ανάσες, πετυχαίνουν να μπαίνουν και να βγαίνουν στα παπούτσια των ηρώων και να αναδύουν τον Κωνσταντή από τα βαθιά νερά της ελληνικής ιστορίας. θέατρο.gr

Ο Θανάσης Ζερίτης συνεπής στο νεοελληνικό κείμενο και έχοντας μαζί τη σταθερή του συνεργάτιδα Νεφέλη Μαϊστράλη, με όχημα το μυθιστόρημα του Γιάννη Μακριδάκη «Ήλιος με δόντια», ξετυλίγουν τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μέσα από τις αφηγήσεις ενός ανθρώπου που άθελα του έγινε μέρος της. Ακόμα και το παρατσούκλι που του έδωσαν κουβαλούσε το βάρος της ιστορίας. Ειρήνη Δρίβα, Documento news

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης

Δραματουργική επεξεργασία: Νεφέλη Μαϊστράλη

Σκηνικά- Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Μουσική επιμέλεια/ σύνθεση : Μιχάλης Λατουσάκης, Γιάννης Λατουσάκης

Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Κεφαλά

Κίνηση: Πάνος Τοψίδης

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστική επιμέλεια/trailer: Θωμάς Παλυβός

Παραγωγή: Εταιρεία Τέχνης Ars Aeterna – Σταμάτης Μουμουλίδης

Ακούγεται ο Δημήτρης Καραμπέτσης και ο Κώστας Φλωκατούλας.

Παίζουν: Παναγιώτης Εξαρχέας, Γιάννης Λεάκος

 

TRAILER

Ήλιος με δόντια | Trailer

 

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

 

Ήλιος με δόντια | More.com

 

 

 

_________________________

 

ΓΙΑ 3Η ΧΡΟΝΙΑ

 

«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα»

του Ματέι Βίζνιεκ

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

 

Από 26 Νοεμβρίου έως 14 Ιανουαρίου

Κάθε Τετάρτη, στις 20:00

 

 

 

Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο ισχυρός» το θελήσει.

 

Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

Ξεχασμένοι απ’ όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.

 

Η ομάδα The Young Quill καταπιάνεται με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιεί το ερώτημα και αναρωτιέται αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Αυτό που συναντάμε στην Πλάκα είναι πάνω απ’ όλα ένα έργο σπαρακτικό, μια κραυγή-αντίλαλος εκείνης του Μουνκ, που φανερώνει για μία ακόμη φορά ότι μπορεί κάποιος να φτάσει στο τραγικό κι από τον πιο πλάγιο δρόμο, το «αντι-τραγικό». Εφημερίδα των Συντακτών

 

«Αυτά τα στοιχεία εκμεταλλεύτηκε και τόνισε ακόμη περισσότερο η ευφάνταστη σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Οι συμβολισμοί, ο λυρισμός, το παραμυθικό στοιχείο, ο υπερρεαλισμός παντρεύονται σε ένα θέαμα που αιωρείται μεταξύ της αγαλλίασης που προκαλεί η τέχνη και της βαθιάς φρίκης που φέρνει το αντίκρισμα των σκοτεινότερων πτυχών της ανθρώπινης εμπειρίας. Η απόφαση της σκηνοθέτριας να αποδώσει τους συμπληρωματικούς χαρακτήρες του έργου (τον Νέο Γείτονα, την Τρελή Γριά κ.ά.) σαν καρικατούρες που βγήκαν από κάποιο παράδοξο γκροτέσκο παραμύθι, τη δικαιώνει απόλυτα.» Τώνια Καράογλου, αθηνόραμα

 

«Η Αικατερίνη Παπαγεωργίου εναρμόνισε την ομάδα The Young Quill κομίζοντας ένα σκηνικό δημιούργημα ακέριο, ισόρροπο, αισθητικά άρτιο, μετρημένο όσο και εμφατικό». Γιώργος Παπαγιαννάκης, culturenow

 

«Ένα εξαιρετικό σύγχρονο πολιτικό θεατρικό έργο που περπάτησε με γνώση, ευαισθησία, πικρό σαρκασμό, σουρεαλισμό και την ποίηση του μαγικού ρεαλισμού στην πυκνή ιστορία των Βαλκανίων». Ολγα Σελλά, oanagnostis

 

«Μία ώριμη, σύγχρονη και θαρραλέα σκηνοθετική προσέγγιση του έργου του Βίζνιεκ από την Αικατερίνη Παπαγεωργίου που δείχνει να αποκτά τη δική της ιδιοσυγκρασιακή θέση στο ελληνικό θέατρο, μία καταβύθιση στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και ένα αναδυόμενο ερώτημα για το αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο. Συστήνεται για όλους και τους καιρούς αυτούς επιβάλλεται να τη δείτε…». Γεωργία Οικονόμου, News 247

 

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ματέι Βίζνιεκ

Μετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη

Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου

Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου

Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα

Πρωτότυπη μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου

Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη

Χορογραφία Pole Dancing: Μέλλω Διανελλάκη

Σχεδιασμός Φωτισμού: Κωστής Μουσικός

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Μαρτίνη

Βοηθός Ενδυματολόγου: Ίρις Μυρσίνη Σιδέρη

Ραφή Κοστουμιών: Francesco Infante

Ειδικές Κατασκευές Ενδυματολογικού - Κατασκευές Μασκών: Κωνσταντίνος Χαλδαίος

Ειδική Κατασκευή Παπουτσιών: D. Andrioti Shoes

Περούκες: Θωμάς Γαλαζούλας

 

Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη

 

Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή

Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Διεύθυνση παραγωγής: Φάνης Μιλλεούνης

 

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα | More.com

 

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θέατρο Μπέλλος | Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη

www.theatrompellos.gr

FB | theatrompellos

 

IG | theatrompellos

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

Επιστημονική καταγγελία-τεχνική έκθεση που υπογράφεται από 200 επιστήμονες τεκμηριώνει ότι εδώ και έναν χρόνο γίνονται παράνομες εργασίες στο κτίριο της Πλαστικής του ΕΜΠ στην οδό Πατησίων με ευθύνη του πρύτανη Ιωάννη Χατζηγεωργίου, της Τεχνικής Υπηρεσίας ΕΜΠ και της εργολάβου-χημικού μηχανικού που πήρε το έργο με απευθείας ανάθεση, χωρίς φανερή ειδίκευση επί του αντικειμένου ● Κι όλα αυτά μέσα στο ίδιο το Πολυτεχνείο και δη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων, που ειδικεύεται στον κλάδο της αποκατάστασης μνημείων ● Σιγή ασυρμάτου από τον πρύτανη και το υπουργείο Πολιτισμού στα ερωτήματα της «Εφ.Συν.» ● Από τύχη δεν υπήρχαν τραυματισμοί μετά από κατάρρευση τμήματος του κτιρίου τον Μάιο

Μια σοβαρή καταγγελία που υπογράφεται από 200 επιστήμονες και μηχανικούς του αρχιτεκτονικού κλάδου ρίχνει φως σε ακόμα μια υπόθεση αυθαιρεσίας της πρυτανείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), αυτή τη φορά εις βάρος των ίδιων των διατηρητέων κτιρίων του ΕΜΠ.

Εδώ και έναν χρόνο γίνονται παράνομες εργασίες στο κτίριο Πλαστικής της Σχολής Αρχιτεκτόνων, ένα πέτρινο κτίριο του 19ου αιώνα που βρίσκεται στο ιστορικό συγκρότημα επί της Πατησίων και αποτελεί μέρος του προστατευόμενου αρχιτεκτονικού συνόλου με ιδιαίτερη σημασία για την πολιτιστική κληρονομιά και τη συλλογική μνήμη της χώρας.

Την Παρασκευή 4 Ιουλίου 2025, 200 μηχανικοί υπέβαλαν επιστημονική καταγγελία προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) και του ΕΜΠ για μη αδειοδοτημένες εργασίες στο κτίριο της Πλαστικής. Ανάμεσά τους καθηγητές της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και άλλων αρχιτεκτονικών σχολών της χώρας, με ειδίκευση στις αποκαταστάσεις μνημείων, μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ), υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, διδάκτορες και μεταπτυχιακοί φοιτητές και άλλοι επαγγελματίες μηχανικοί.

Προχειρότητα

Η 40σέλιδη επιστημονική καταγγελία-τεχνική έκθεση τεκμηριώνει με φωτογραφίες και δημόσια έγγραφα ότι εδώ και έναν χρόνο, από τον Ιούλιο του 2024, γίνονται παράνομες εργασίες στο κτίριο με ευθύνη του πρύτανη ΕΜΠ, κ. Ιωάννη Χατζηγεωργίου, ως κύριου του έργου, της Τεχνικής Υπηρεσίας ΕΜΠ ως επιβλέπουσας Αρχής, της εργολάβου και χημικού μηχανικού Α.Χ. και του μελετητή και επιβλέποντα πολιτικού μηχανικού Γ.Χ. (τα στοιχεία τους είναι στη διάθεση της «Εφ.Συν.»).

Η έκθεση, που υπογράφεται και από επιστήμονες εγνωσμένου κύρους, σχετικούς με το αντικείμενο, περιγράφει τρεις διαδοχικές φάσεις εργασιών: στην εξωτερική όψη του κτιρίου (Ιούλιος 2024), στις ψευδοροφές (Αύγουστος-Δεκέμβριος 2024) και στη στέγη (Ιανουάριος-Ιούνιος 2025). Σε όλες, οι επεμβάσεις έγιναν είτε χωρίς τις προβλεπόμενες άδειες είτε με σοβαρές παραλείψεις στη σύνταξη των φακέλων.

Η έκθεση κάνει λόγο για τεχνική προχειρότητα, απουσία μελετών και εγκρίσεων και πλημμελή αντιμετώπιση του μνημείου, που ενώ θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως «ένα ενιαίο αδιάσπαστο σύνολο», κατατμήθηκε σε υπο-έργα και ανατέθηκε απευθείας σε εργολάβο χωρίς φανερή ειδίκευση επί του αντικειμένου. Ολα αυτά μέσα στο ίδιο το Πολυτεχνείο και δη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων, που φιλοξενεί μερικούς από τους πιο καταρτισμένους επιστήμονες στον κλάδο της αποκατάστασης μνημείων.

Χωρίς άδεια

Ολα ξεκίνησαν τα ξημερώματα της Κυριακής 14 Ιουλίου 2024, όταν ο πρύτανης του ΕΜΠ διέταξε την εκκένωση φοιτητικής κατάληψης που στεγαζόταν στο κτίριο Πλαστικής από το 1996. Την ίδια κιόλας μέρα με διαδικασίες εξπρές, όπως προκύπτει στη Διαύγεια, κατατέθηκε αίτημα και εγκρίθηκε δαπάνη ύψους 2.500 ευρώ (+ΦΠΑ) από τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων για την Ερευνα (ΕΛΚΕ ΕΜΠ) για εργασίες αποκατάστασης του κτιρίου Πλαστικής εξαιτίας «κατεπειγουσών αναγκών». Η προμήθεια δόθηκε με απευθείας ανάθεση στη χημικό μηχανικό Α.Χ.

Βάσει του διαθέσιμου φωτογραφικού υλικού, μέσα στον επόμενο μήνα αφαιρέθηκαν και απομακρύνθηκαν τα ξύλινα κουφώματα, επιχρίστηκαν οι εξωτερικές όψεις και καθαιρέθηκε η εσωτερική ψευδοροφή, χωρίς να τεκμηριωθεί η έννοια του κατεπείγοντος που οδήγησε στην παράκαμψη της σύνταξης αρχιτεκτονικής μελέτης, της έκδοσης πολεοδομικής άδειας και των εγκρίσεων του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής και της Διεύθυνσης Νεωτέρων Μνημείων.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2024, το ΕΜΠ υπογράφει σύμβαση απευθείας ανάθεσης με την ίδια εργολάβο για την αποξήλωση των ψευδοροφών έναντι 13.800 ευρώ (+ΦΠΑ). Σύμφωνα με φωτογραφίες και ημερομηνίες της επιστημονικής καταγγελίας, όμως, οι εργασίες είχαν ήδη πραγματοποιηθεί από τον Αύγουστο. Ουσιαστικά, δηλώθηκαν και πληρώθηκαν έργα που είχαν ήδη γίνει και μάλιστα για ακόμη μια φορά χωρίς μελέτες, εγκρίσεις και άδειες από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Η τρίτη φάση του έργου, η πιο σύνθετη και δαπανηρή, αφορούσε τη στέγη του κτιρίου. Η επιστημονική έκθεση αναδεικνύει πλήθος τεχνικών και διοικητικών παρατυπιών, ενώ επιπλέον έρευνα αποκαλύπτει τον τρόπο που οι διαδικασίες «προσαρμόστηκαν» για να περάσει το έργο χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.

Δύο υπο-έργα

Στις 17 Δεκεμβρίου 2024, το Συμβούλιο Διοίκησης του ΕΜΠ αποφασίζει να προχωρήσει το έργο με τίτλο «Αρση επικινδυνότητας τμημάτων της στέγης του κτηρίου Πλαστικής - Ζωγραφικής», εγκρίνοντας τη μελέτη και τη δημοπράτησή του με συνολικό προϋπολογισμό 60.000 ευρώ (+ΦΠΑ). Η πρόσκληση υποβολής προσφορών με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης απευθυνόταν σε τρεις αναδόχους και δημοσιεύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2025.

Η διαδικασία φαίνεται να μην προχώρησε καθώς δεν βρέθηκε σχετικό έγγραφο κατακύρωσης σύμβασης σε κανέναν ανάδοχο. Αντ’ αυτού, το ΕΜΠ κατατέμνει το έργο σε δύο υπο-έργα με το ίδιο αντικείμενο, που αθροιστικά συμπληρώνουν το αρχικό ποσό.

Στις 21 Μαρτίου 2025, ο πρύτανης Ι. Χατζηγεωργίου αιτείται από το ΕΛΚΕ ΕΜΠ την έγκριση έργου για την επισκευή της στέγης του κτιρίου Πλαστικής. Αφού, όπως λέει, έγινε έρευνα αγοράς ανάμεσα σε δύο αναδόχους, το έργο θα αναλάμβανε η Α.Χ. έναντι 29.500 ευρώ (+ ΦΠΑ). Το έργο εγκρίνεται και η σύμβαση υπογράφεται στις 31 Μαρτίου 2025.

Την ίδια μέρα, στις 21 Μαρτίου 2025, ο επιστημονικός υπεύθυνος του ΕΠΙΣΕΥ (ο ερευνητικός βραχίονας των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ), κ. Ι.Ψ., υποβάλλει και εγκρίνει ο ίδιος δαπάνη 30.000 ευρώ (+ΦΠΑ) για έργο συντήρησης της στέγης του κτιρίου Πλαστικής, το οποίο δίνεται πάλι με απευθείας ανάθεση στην ίδια εργολάβο, Α.Χ., με σύμβαση που υπογράφεται στις 24 Μαρτίου. Ετσι, η ανάδοχος καταλήγει να λάβει σύνολο 59.500 ευρώ (+ΦΠΑ) από το ΕΜΠ για το ίδιο έργο.

Στο μεταξύ, η αρχιτεκτονική μελέτη και η άδεια για την αποκατάσταση της στέγης είχαν ήδη εκδοθεί στις 24 Ιανουαρίου 2025, προτού γίνει η κατάτμηση. Ο πολιτικός μηχανικός που υπογράφει τη μελέτη και αναλαμβάνει την επίβλεψη δεν είναι άλλος από τον Γ.Χ., πατέρα της αναδόχου.

Σύμφωνα με την επιστημονική καταγγελία, τεκμηριώνονται παραβάσεις τόσο κατά την έκδοση της άδειας όσο και κατά την εκτέλεση των εργασιών. Συγκεκριμένα, οι εργασίες δεν περιγράφονται σωστά στην τεχνική έκθεση και κατά συνέπεια ο προϋπολογισμός υποτιμάται.

«Οι δηλωθείσες εργασίες στον προϋπολογισμό δεν ταυτίζονται με αυτές που περιγράφονται στην τεχνική έκθεση και στα σχέδια και δεν ανταποκρίνονται στο πραγματικό αντικείμενο του έργου. (...) Εφόσον είχαν επιλεγεί εργασίες συμβατές με το πραγματικό αντικείμενο του έργου (...), ο προϋπολογισμός θα υπερέβαινε το θεσμοθετημένο όριο των 25.000€ και κατά συνέπεια η άδεια δεν θα μπορούσε να εκδοθεί έως ΕΔΔΜΚ [σ.σ. άδεια μικρής κλίμακας], αλλά θα απαιτούσε την έκδοση οικοδομικής άδειας, σύμφωνα με το άρθρο 28 του Ν. 4495/2017», γράφουν οι μηχανικοί.

Η μελέτη δεν πέρασε ποτέ από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, ενώ η Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε υπό τον όρο της κατάθεσης συμπληρωματικών μελετών, οι οποίες δεν κατατέθηκαν ποτέ. Αντίστοιχα, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ενέκρινε με τον όρο μεταγενέστερης σύνταξης πλήρους μελέτης, η οποία επίσης δεν έγινε.

Δριμεία κριτική

Επιπλέον, η έκθεση ασκεί δριμεία κριτική για την ποιότητα της μελέτης, από την οποία, όπως λέει, λείπουν σχέδια, η φωτογραφική τεκμηρίωση αρκείται σε τρεις φωτογραφίες για 400 τετραγωνικά μέτρα κτιρίου, τα υπάρχοντα σχέδια έχουν λάθη, δεν έχει γίνει στατική μελέτη για τις τοιχοποιίες που στηρίζουν τη στέγη και η μεθοδολογία της αποκατάστασης δεν συνάδει με τις οδηγίες του θεσμοθετημένου κανονισμού ΚΑΔΕΤ (Κανονισμός για Αποτίμηση και Δομητικές Επεμβάσεις).

Τέλος, σύμφωνα με την έκθεση, η πλημμελής μέριμνα κατέληξε στη μη αναστρέψιμη βλάβη του μνημείου, καθώς την Κυριακή 4 Μαΐου, τμήμα του περιμετρικού γείσου κατέρρευσε στο πεζοδρόμιο της οδού Στουρνάρη, συμπαρασύροντας μέρος του τοίχου, αφού δεν υπήρχαν σκαλωσιές, όπως θα έπρεπε, και από τύχη δεν τραυματίστηκε περαστικός.

Η έκθεση καταλήγει ότι οι παραλείψεις οδήγησαν σε «πρόκληση φθορών, αισθητική αλλοίωση και αλλοίωση της δομικής και αρχιτεκτονικής ταυτότητας του μνημείου» και οι συντάκτες της ζητούν τη λήψη μέτρων για «την αποκατάσταση της νομιμότητας και την επιβολή των αντίστοιχων προβλεπόμενων κυρώσεων» από τις Αρχές.

Τι (δεν) απαντούν

Αμέσως μετά την καταγγελία, η Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ διέταξε παύση εργασιών μέχρι να κατατεθούν από το ΕΜΠ οι μελέτες που είχαν ζητηθεί ήδη εννιά μήνες πριν και δεν κατατέθηκαν, γεγονός που δείχνει ότι αφενός το ΕΜΠ παρέβλεψε συστηματικά τις οδηγίες του ΥΠΠΟ και αφετέρου ότι το ΥΠΠΟ δεν έλαβε έγκαιρη δράση ως προς τις μελετητικές ελλείψεις. Ακόμη και μετά την εντολή παύσης εργασιών, το εργοτάξιο δουλεύει ακόμη.

Η Πολεοδομία Αθηνών δεν έχει καν πρωτοκολλήσει την καταγγελία ακόμα, παρόλο που πολλές από τις αναφερόμενες παραλείψεις είναι στην αρμοδιότητά της. Η Σχολή Αρχιτεκτόνων εξέφρασε μέσω ψηφίσματος «ανησυχία και λύπη» για την κατά τα άλλα «μακροσκελή και επιμελημένη τεχνική – αιτιολογική έκθεση».

Δήλωσε ότι δεν είχε καμία εμπλοκή με την καταγγελία, δείχνοντας ότι θέλει να κρατήσει αποστάσεις από αυτήν, υπογράμμισε ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για τις εργασίες καθώς είναι αρμοδιότητα της Τεχνικής Υπηρεσίας του ΕΜΠ, αλλά και ότι είχε εξ αρχής ενημέρωση για την πορεία του έργου, το οποίο έκρινε απαραίτητο να γίνει. Στο ψήφισμα της Σχολής γίνεται αναφορά στην αρχική έγκριση του έργου από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ) «υπό τον όρο της εκπόνησης και έγκρισης της οριστικής μελέτης αποκατάστασης του μνημείου».

Ομως, οριστική μελέτη δεν υπάρχει και ακριβώς γι’ αυτό -έστω και με μεγάλη καθυστέρηση- το υπουργείο Πολιτισμού διέταξε την παύση εργασιών. Αν δεν υπήρχε η τεκμηριωμένη καταγγελία των 200 επιστημόνων, είναι δεδομένο πως αυτό δεν θα είχε συμβεί.

Να σημειωθεί ότι σε αντίστοιχο ψήφισμα έναν χρόνο πριν (17/7/2024), η Σχολή Αρχιτεκτόνων, σε διαφορετικό ύφος τότε, δήλωνε ότι «οι επεμβάσεις έγιναν μονομερώς από την Πρυτανεία ΕΜΠ», καταδικάζοντας τις αναίτιες προσαγωγές φοιτητών που ζήτησαν εξηγήσεις για τις εργασίες, στάση που «δεν αντιστοιχεί σε ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο».

Σιγή ιχθύος

Για το κτίριο πρόσθετε ότι μετά από αυτοψία της Κοσμητείας «δεν παρατηρήθηκαν φθορές, οι χώροι είναι σε καλή κατάσταση και οι φοιτητές τούς χρησιμοποιούσαν με σύνεση και δημιουργικότητα όλα αυτά τα χρόνια, γεγονός που απέτρεψε την υποβάθμισή τους», εναντιούμενη στις πρυτανικές αφηγήσεις και τις συντονισμένες κυβερνητικές κραυγές περί υποτιθέμενου «άντρου ανομίας». Η ίδια η Σχολή Αρχιτεκτόνων «άδειασε» τότε με κάθε επισημότητα το αφήγημα του πρύτανη.

Στις 14 Ιουλίου κλήθηκε έκτακτο μονοθεματικό Συμβούλιο Ιδρύματος. Παραμένει άγνωστο τι αποφάσισε. Η «Εφ.Συν.» έστειλε έγκαιρα γραπτά ερωτήματα για όλα τα παραπάνω προς την Πρυτανεία του ΕΜΠ, προς την ανάδοχο του έργου και τον επιβλέποντα πολιτικό μηχανικό, προς τη Διεύθυνση Προστασίας & Αναστήλωσης Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ και προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Κανένας εκ των παραπάνω δεν απάντησε στα εύλογα δημοσιογραφικά ερωτήματα για την παράτυπη αποκατάσταση ενός κτιρίου που, όπως αναφέρει η Σχολή Αρχιτεκτόνων, αποτελεί «μνημείο παιδείας, πολιτισμού και δημιουργίας».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης

 

Στο Τσακ!

της Δήμητρας Παπαδοπούλου

2^ος χρόνος

2025-2026

Η επιτυχημένη κωμωδία επιστρέφει για δεύτερη χρονιά!

Μετά από μία πετυχημένη πρώτη σεζόν, η ξεκαρδιστική και άκρως επίκαιρη κωμωδία «Στο Τσακ», της Δήμητρας Παπαδοπούλου, επιστρέφει για δεύτερη θεατρική σεζόν, με ανανεωμένο θίασο, στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης, σε σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα.

Πρόκειται για μια σύγχρονη φάρσα – ένα από τα πιο απαιτητικά είδη κωμωδίας – που μέσα από καυστικό χιούμορ, απρόοπτες καταστάσεις και απολαυστικούς χαρακτήρες, αγγίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και τον αγώνα της καθημερινότητας στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, με τη χαρακτηριστική της ματιά και τη μοναδική της ικανότητα να αποτυπώνει με χιούμορ οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, μετατρέπει το προσωπικό σε συλλογικό και προσφέρει στο κοινό μία απολαυστική θεατρική εμπειρία, όπου το γέλιο γίνεται λύτρωση.

Μια παράσταση που θα κάνει το κοινό να γελάσει μέχρι δακρύων, να αναγνωρίσει τον εαυτό του και – γιατί όχι – να δει αλλιώς όσα τον απασχολούν…

Πρωταγωνιστούν οι Κώστας Αποστολάκης, Ματίνα Νικολάου, Τόνυ Δημητρίου, Σύλβια Δεληκούρα, Χάρης Χιώτης, Ιλιάνα ΓαΪτάνη, Λάζαρος Βασιλείου, Στεφανία Γκουρνέλου, Μαριλένα Λακοπούλου

Υπόθεση του έργου:

Εκδοτικός οίκος Σεβαστού - Κούκου. Ο Απόστολος Σεβαστός ετοιμάζεται για ένα δείπνο στις οκτώ με τη σύζυγο του Βασιλική Σεβαστού και κάποιους εκδότες. Ο Τόνυ Κούκος πείθει τον συνέταιρο και φίλο του Απόστολο να του δανείσει το σπίτι του, όσο θα λείπει, για να βρεθεί με την παράνομη σχέση του. Λίγο πριν, η Βασιλική έχει αναγκαστεί να παραχωρήσει το σπίτι στη φίλη της και σύζυγο του Τόνυ, Μαίρη Κούκου, για την πρώτη δια ζώσης γνωριμία με νεαρό μέσα από γνωστή εφαρμογή γνωριμιών. Ο διακοσμητής του σπιτιού Τζέρυ, λίγο πριν ολοκληρώσει την ανακαίνιση του σπιτιού, και η οικονόμος Γκρέτα έρχονται να συμβάλουν και εκείνοι με το δικό τους ύποπτο τρόπο στη διατάραξη της ισορροπίας του.

Όλα καταρρέουν όταν λίγο πριν τις οκτώ - στο τσακ - εμφανίζεται απρόσκλητη η Μαργαρίτα Τσαμασφίρα Φουξ, η συντηρητική και επιτυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων.

Χωράει κάποιος στο ντουλάπι ενός μπάνιου; Ταιριάζει το ροδακινί με το ακαζού; Πετυχαίνουν τα ραντεβού από το tinder; Πόσες χιλιάδες ευρώ απέδωσε το «Πιπι το παπί μου;». Τι συμβαίνει με την Alpha Bank; Ο Τζέρυ είναι γκέυ ή στρέιτ; Ατέλειωτα ερωτήματα και ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις - στο τσακ - λίγο πριν τη καταστροφή!

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

 

Ελεύθερη προσαρμογή και καλλιτεχνική επιμέλεια: Δήμητρα Παπαδοπούλου

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας

Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα 

Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου 

Κοστούμια: Κατερίνα Ανδρικοπούλου 

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου 

Φωτογραφίες: Χάρης Γερμανίδης

Επικοινωνία – Γραφείο Τύπου παράστασης: Μαρκέλλα Καζαμία

Social Media – Διαφήμιση: Renegade Media

Παραγωγή: Marosssoulis Productions

 

Πρωταγωνιστούν:

Κώστας Αποστολάκης

Ματίνα Νικολάου

Τόνυ Δημητρίου

Σύλβια Δεληκούρα

Χάρης Χιώτης

Ιλιάνα ΓαΪτάνη

Λάζαρος Βασιλείου

Στεφανία Γκουρνέλου

Μαριλένα Λακοπούλου

 

Προπώληση:

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/sto-tsak-1/